The Jabberwocky – Lewis Carroll

The Jabberwocky, het gedicht van Lewis Carroll over het wezen genaamd ‘Jabberwock’ wordt wel beschouwd als een van de beste onzingedichten uit de Engelse taal. Het is afkomstig uit het vervolg op Alice’s Adventures in Wonderland, getiteld Through the Looking Glass, uit 1871. Het werkwoord ‘to jabber’ komt van het Middelengelse jaberen, dat ‘van imitatieve origine’ betekent.  Tegenwoordig betekent ‘to jabber’ ‘onzin spreken’.

Omdat het een onzingedicht is lijkt het eenvoudig om het gedicht te vertalen, maar ook onzinwoorden hebben de neiging om associaties bij mensen op te roepen. Ik heb geprobeerd woorden en uitdrukkingen te verzinnen die gelijksoortige associaties oproepen, om zoveel mogelijk de sfeer van The Jabberwocky over te nemen in De Kwetterwork. Het is aan de lezer om te concluderen in hoeverre dat gelukt is.

The Jabberwocky

‘Twas brillig, and the slithy toves
Did gyre and gimble in the wabe;
All mimsy were the borogoves,
And the mome raths outgrabe.

“Beware the Jabberwock, my son!
The jaws that bite, the claws that catch!
Beware the Jubjub bird, and shun
The frumious Bandersnatch!”

He took his vorpal sword in hand:
Long time the manxome foe he sought—
So rested he by the Tumtum tree,
And stood awhile in thought.

And as in uffish thought he stood,
The Jabberwock, with eyes of flame,
Came whiffling through the tulgey wood,
And burbled as it came!

One, two! One, two! and through and through
The vorpal blade went snicker-snack!
He left it dead, and with its head
He went galumphing back.

“And hast thou slain the Jabberwock?
Come to my arms, my beamish boy!
O frabjous day! Callooh! Callay!”
He chortled in his joy.

De Kwetterwork

‘T was borrig, en de slippe piers
Die glip-glipgrieven in de waad
al meurig zwegen bromegiers
‘wijl de grasvark luiduit waalt.

“Ontwijk de Kwetterwork, mijn kind!
Met bijtekaak en snaaierklauw!
Ontwijk de Stuitervoog en zwind
van vliegvlugge Hoofdengauw!”

Het nam een vonkig zwaard ter hand
En naarstig zocht het maxig beest
Het talmde sloom bij een Tum-tumboom
en rustte, onbevreesd.

Terwijl het uffig denkend stond
kwam Kwetterwork met blik vol vlam
vuurflappend door het tuigenwold
‘t verbrubbelend waar het kwam!

Van zoef en zwaai vloog wapen fraai
vonkig door zompige snik-snaai heen.
De Work bleef dood, met hoofd getooid
ging ‘t kind triomfig heen.

“Hebt gij de Kwetterwork gesnaaid?
Kom in mijn armen, schitterjeugd!
Fantabeldag!” Juiching! Gelach!
Men gnotterde van vreugd.