Mooi issie hè, de omslag? Ik ben er behoorlijk verkikkerd op en gelukkig zijn veel mensen dat met me eens: ik heb al flink wat positieve geluiden gehoord over de cover van De toverfluit! In deze blogpost vertel ik samen met de coverontwerper hoe de boekomslag tot stand is gekomen.
Want zo’n prachtig kunstwerk op je boek, hoe kom je daar eigenlijk aan? Ik vroeg het auteur Joost Uitdehaag – wiens boeken voorzien zijn van prachtige covers – en hij wees me op het werk van Sander van Zijl, een beeldend kunstenaar die olieverftechnieken combineert met digitale schilderkunst. Eerder ontwierp hij boekomslagen voor Marieke Frankema, Rik Raven en dus ook voor Joost Uitdehaags tweeluik Fulia.
Een vluchtige blik op zijn website was alles wat ik nodig had: ik was meteen overtuigd! Ik maakte een schetsje van wat ik in mijn hoofd had: Pamina, de toverfluit in haar handen, tussen de twee kroonsteden van het Rijk van Licht en Duisternis in. Ik hoef vast niet toe te lichten dat ik zelf geen begenadigd illustrator ben…
Daarna volgde een mail aan Sander. Hier nam hij het van mij over, en dat doet hij nu opnieuw. In zijn eigen woorden:
“Het proces van het maken van de boekomslag begon met ‘Ik heb een idee in mijn hoofd, namelijk van een dame in een jurk van sterrenstof’, wat uiteraard door Rianne was geschreven. Hierop heb ik een snelle concepttekening gemaakt in Photoshop met de dame in een blauwe jurk voorop, de maan, zon, twee steden, water en mist in de achtergrond.
De meeste elementen waren gelijk op zijn plaats. Het water moest echter weg, en de bouwstijl van de gebouwen moesten beter passen bij het verhaal. Het water veranderde in een prachtig bos, en de gebouwen begonnen hun vorm te krijgen.”
Een beetje sparren dus, maar meer was er ook niet nodig: Sander wist meteen aan te voelen wat de sfeer van het boek was, en hoe hij er een mooi samenhangend geheel van moest maken!
Sander schrijft: 
“Daarna heb ik aan de houding van het meisje gewerkt met behulp van een 3d programma (DAZ Studio), en voor de details heb ik gebruik gemaakt van foto’s. De lichtval heb ik aangepast links meer blauw van de maan, rechts meer geel aan de zonkant.”
En zo kregen Pamina en het verhaal een gezicht.
Ik ben Sander van Zijl enorm dankbaar voor zijn schitterende werk. Want hoewel het spreekwoord zegt dat je een boek niet op de omslag mag beoordelen, weet iedere lezer dat dát nu juist hetgene is wat er als eerste opvalt in de boekwinkel.
Wat vind jij van de omslag van De toverfluit? Passend of niet? Laat het me weten in een reactie of via Facebook!
Een schrijfbedrijf. 
Leave a Reply