Wie De toverfluit gelezen heeft, heeft wellicht bemerkt dat er in het kaartspel dat Tamino, de vogelvanger en Paulios en Gregorian spelen, een aantal familieleden van Pamina genoemd wordt: Sirius Lunaktis en Aldebaran, Cassiopeius en Stellanotte, Sirius Saturnus en (Sint-)Estrella, Hembrante, Oscuro en Astrifiammante. Later, wanneer Lachesis probeert Pamina opnieuw te drogen om haar van de waanzin te redden, komen de crypten van al haar familieleden voorbij. Voor de geïnteresseerde lezer heb ik een stamboom van Pamina’s familie, de Nachtvorsten van het Rijk van Licht en Duisternis, gemaakt:
Deze stamboom begint bij Sirius Lunaktis, die de eerste Nachtvorst van de familie was en die ook het Nachtpaleis in haar huidige vorm liet bouwen. Hij gaf de opdracht voor de bouw van het nieuwe paleis omdat hij weigerde onder te doen voor zijn rivaal, de Zonnekoning Phobos, die eveneens een nieuw onderkomen had laten bouwen. Tegenwoordig wordt ook vermoed dat Sirius Lunaktis op deze manier hoopte af te rekenen met zijn voorgangers, en dat is hem gelukt: over de Nachtvorsten van voor Sirius Lunaktis is nagenoeg niets bekend.
Met het huwelijk tussen Sirius Saturnus en de buitenlandse prinses Isra komt een aantal Arabisch klinkende namen in de Nachtfamilie terecht. De meest bekende namen in dit gezin zijn echter Estrella en Titania. Sirius Saturnus was intens verdrietig toen Estrella in haar prille tienerjaren aan een onbekende ziekte overleed. Voor haar liet hij een graftombe oprichten die nu nog altijd bekend staat als Sint-Estrella: een groots monument voorzien van een klokkentoren, zodat Sirius Saturnus de uren kon tellen die hij zonder zijn dochter had doorgebracht. Men beweert dat hij het verlies van zijn dochter nooit te boven is gekomen: hij overleed enkele jaren na haar, nog voordat het monument aan haar nagedachtenis voltooid was.
Aan de kroontjes is in deze stamboom te zien wie er daadwerkelijk op de troon hebben gezeten. Na Sirius Saturnus droegen zijn zonen Pretomond én Jericho de kroon, maar beiden stierven zonder kinderen na te laten. De kroon ging verder via de lijn van Titania, die zelf echter nooit officieel de koningskroon gedragen heeft. Men noemde haar de koningin-moeder: haar dochter Thalia was de gedoodverfde troonopvolger van haar oom Jericho. Thalia stierf echter vóór haar oom, en daardoor sloeg de kroon een generatie over en ging direct over op haar zoon Cassiopeius.
Cassiopeius’ zuster, Orphne, was gehuwd met de edelman Castor, maar men beweert dat haar dochters Selene en Ereba wellicht zijn verwekt door een ander, een schelmenfiguur die de naam Pollux droeg. Zeker is in ieder geval dat Selene met haar volle neef Hembrante is getrouwd, de zoon van Cassiopeius en Stellanotte. Samen kregen zij Oscuro en Menodora.
Oscuro stond bekend als een streng en waardig vorst, die geliefd was bij zijn onderdanen. Samen met zijn vurige echtgenote Chandra kreeg hij drie kinderen: zoons Oberon en Ereskigal en dochter Astrifiammante. De relaties tussen het Huis van de Nacht en de Zonnevorsten was erg goed: er werd zelfs besloten tot een vriendschappelijk toernooi waarin behalve Oberon en Ereskigal, ook Heliodoro zou deelnemen. Het toernooi eindigde echter noodlottig: de bliksem sloeg in in de kampioenstent en de twee broers lieten al vroeg het leven.
Het was een zware aanslag op het Huis van de Nacht. Koningin Chandra kwijnde weg en stierf, koning Oscuro werd nooit meer de oude. Toch sloot hij nog een opvallend huwelijk voor zijn dochter Astrifiammante: hij zag toe op een verloving tussen haar en Heliodoro, de erfgenaam van de Zonnekroon. Van het daadwerkelijke huwelijk is hij helaas nooit getuige geweest.
Astrifiammante ten slotte, was, sinds men zich in het Rijk van Licht en Duisternis kon heugen, de eerste vrouw die de Nachtkroon droeg zonder gehuwd te zijn.
Een schrijfbedrijf. 
Leave a Reply